„Nie książka zdobi człowieka”- obyczajowa komedia-Teatr Kwadrat- Montclair, NJ

Akcja sztuki rozgrywa się w jednym z apartamentów w nowojorskim hotelu. Bohaterem sztuki jest pisarz Sherman Mayfair (Andrzej Nejman), który właśnie wydał książkę i marzy by odnieść sukces. Przed pisarzem, wywiady telewizyjne, przemówienia, spotkania autorskie. Niestety, mężczyznę paraliżuje brak wiary w siebie i nieśmiałość. Namawia więc swojego przyjaciela Matta (Paweł Małaszyński), by ten podając się za autora książki, oczarował krytyków, media i czytelników. Matt zgadza się wziąć udział w bankiecie zorganizowanym dla wpływowych osób z branży wydawniczej i odnosi sukces. Wkrótce w pokoju hotelowym pojawia się urocza Maggie (Olga Kalicka), zakochana w Matty, oraz wkurzona Nancy (Ela Romanowska) – żona Shermana. Do akcji wkracza również pokojówka (Lucyna Malec). Jak Sherman wybrnie z całej sytuacji? Dowiecie się Państwo oglądając znakomity spektakl w Teatrze Kwadrat.

Siłą tego przedstawienia jest aktorski duet, stworzony przez Andrzeja Nejmana i Pawła Małaszyńskiego. Obaj aktorzy przez większość spektaklu są na deskach scenicznych. Znakomicie ze sobą prowadzą dialogi, bawią się swoimi rolami. Andrzej Nejman kreuje tragikomiczną postać faceta, który chodzi w powyciąganych swetrach, ma kompleksy, nie wierzy w siebie, i w swoje możliwości. Aktorowi znakomicie udało się pokazać charakter granej przez siebie postaci.

Matt grany przez Pawła Małaszyński to jego przeciwieństwo. To pewny siebie, fajnie ubrany luzak, który nie ma problemu z podrywaniem kobiet. Paweł Małaszyński gra te role „na luzie”, z pewną dozą nonszalancji. To kolejna udana rola aktora.

Zachwyca Elżbieta Romanowska w roli Nancy, żony Sherman’a. Aktorka pojawia się dopiero pod koniec pierwszego aktu, witana jest przez widzów oklaskami. Artystka tworzy komiczną role żony, która podporządkowała sobie męża. Elżbieta Romanowska w roli Nancy to połączenie wulkanu energii, sexapilu i wdzięku. Aktorkę, w tej roli, można by oglądać bez końca.

„Nie książka zdobi człowieka” to sprawnie wyreżyserowany spektakl, pełen zaskakujących zwrotów akcji, z dobrym tempem, ze świetną scenografią Wojciecha Stefaniaka, i znakomitymi rolami całego zespołu.

Cieszy fakt, że ostatnio w Teatrze Kwadrat odbywają się bardzo udane premiery, skierowane do różnych odbiorców