Imperator. Komplet 5-ciu tomów: Bramy Rzymu / Śmierć królów / Pole mieczy / Bogowie wojny / Krew bogów

 O dzieciństwie i młodości jednego z najbardziej w dziejach znanych ludzi wiadomo bardzo mało. Autor obdarzył swego bohatera takim dzieciństwem, jakie mógł mieć chłopiec ze średnio zamożnej rzymskiej rodziny. Młody Gajusz wraz z przyjacielem Markiem wspólnie znoszą trudy tradycyjnej edukacji, przygotowując się do kariery politycznej i wojskowej. Później, zmuszeni do szukania własnych dróg w najbardziej ekscytującym mieście świata, doświadczają jego pokus i niebezpieczeństw. Gajusz krewny sięgającego po jedynowładztwo konsula Mariusza nagle znajduje się w samym centrum krwawego konfliktu, który aż po fundamenty wstrząsa republiką.

Kapitalne połączenie historii i przygody w tej efektownej powieści, w której szczęk oręża i miarowy krok sandałów legionistów miesza się z odgłosami tętniącego życiem serca imperium Rzymu sprawia, że książkę czyta się z ogromnym zainteresowaniem i przyjemnością.

Podbija ją całą, krwawo tłumiąc powstanie pod wodzą Wercyngetoryksa, i staje nad Rubikonem. Iggulden kapitalnie łączy wiedzę historyczną z wątkiem przygodowym, dzięki czemu postaci znane z kart historii stają się ludźmi z krwi i kości: przeżywają strach na ulicach terroryzowanego Rzymu, prowadzą gierki polityczne w senacie, kochają się i nienawidzą, walczą w błotach Galii za swego ukochanego wodza, giną na okrętach miotanych sztormem u wybrzeży Brytanii. Autor maluje plastyczny obraz ówczesnego rzymskiego świata, tak naprawdę niewiele różniącego się od współczesnego.

Pokonawszy w Grecji swego najpotężniejszego wroga, Pompejusza, Juliusz w drodze do Rzymu zahacza o Aleksandrię. Słynne spotkanie z czarującą Kleopatrą, przemyconą do pałacu królewskiego w zrolowanym dywanie, zaowocuje podporządkowaniem Rzymowi Egiptu, ale samemu Cezarowi przyniesie zgubę – najsłynniejsze bodaj w historii dwadzieścia trzy ciosy, zadane przez obrońców republiki rzymskiej. Ostatnie słowa człowieka, który miał u stóp cały świat, były skierowane do zamachowca, z którym łączyła go przyjaźń od dziecka: Et tu, Brute, contra me...

Cezar, ubóstwiany przez lud, zginął od ciosów najwierniejszych sprzymierzeńców, którzy okrzyknęli się wyzwolicielami republiki. Liczyli, że znajdą oparcie w senacie, lecz zapomnieli o Oktawianie, adoptowanym synu Cezara. Historia zapamięta go jako cesarza Augusta. Nic go nie powstrzyma przed wzięciem na zdrajcach odwetu. Prawdziwie zapiekłą nienawiść żywi bowiem do Brutusa, niegdyś najbliższego przyjaciela Cezara, teraz przywódcy spiskowców. Wzburzeni ludzie wychodzą na ulice, a pętla wokół wyzwolicieli się zaciska. Niektórym udaje się uciec z Rzymu, lecz żadnemu nie jest pisana spokojna śmierć. Pod Filippi wybije ostatnia godzina Brutusa. Czy dla Rzymu oznacza to koniec wojny domowej i powrót do starych dobrych czasów republiki?